دستگاه تست نقطه اشتعال بسته (Flash Point) به روش پنسکی-مارتنز
تست نقطه اشتعال بسته یکی از آزمون‌های مهم در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی است و هدف آن اندازه‌گیری دمای اشتعال مایعات نفتی و فرآورده‌های سنگین انجام می‌باشد. در این روش از دستگاه پنسکی-مارتنز (Pensky-Martens Closed Cup) استفاده می‌شود تا شرایط دقیق و کنترل‌شده آزمایش فراهم شود.
هدف از تست نقطه اشتعال بسته
این آزمایش برای تعیین نقطه شعله‌وری و اشتعال سوخت‌های باقی‌مانده، روغن‌های روانکار کارکرده، مایعات نفتی حاوی ذرات جامد و همچنین سیالاتی که به دلیل گرانروی زیاد یا تشکیل فیلم سطحی امکان گرم شدن یکنواخت ندارند، کاربرد دارد.
اهمیت و کاربرد نقطه اشتعال (Flash Point)
نقطه اشتعال نشان‌دهنده تمایل یک ماده به آتش‌گیری در شرایط مشخص است. این ویژگی تنها یکی از معیارهای مهم در ایمنی، حمل‌ونقل و طبقه‌بندی مواد قابل‌اشتعال محسوب می‌شود. آگاهی از Flash Point برای جلوگیری از خطرات احتمالی و رعایت استانداردهای بین‌المللی ضروری است.
مواردی که استفاده از روش پنسکی-مارتنز توصیه نمی‌شود
- نفت کوره با دمای اشتعال بیش از 100 درجه سانتی‌گراد
- نمونه‌هایی با نقطه اشتعال کمتر از 40 درجه سانتی‌گراد
- روانکارهای در حال استفاده
تعریف اصطلاحات کلیدی در تست نقطه اشتعال بسته
نقطه اشتعال (Flash Point)
پایین‌ترین دمای تصحیح‌شده یک فرآورده نفتی در فشار محیطی 101.3 kPa است که در آن بخارات ماده در حضور منبع اشتعال به‌طور لحظه‌ای شعله‌ور می‌شوند.
شرایط تعادلی (Equilibrium Condition)
زمانی‌که دمای نمونه و بخارات تشکیل‌شده بالای آن برابر باشد. با این حال به دلیل اختلاف دما در بخش‌های مختلف نمونه و سردتر بودن درپوش ظرف آزمایش، دستیابی به تعادل کامل دشوار است.
شرایط دینامیک (Dynamic Condition)
وضعیتی که در آن دمای نمونه و بخارات بالای آن در لحظه اعمال شعله یکسان نیست. این شرایط معمولاً در اثر گرم شدن مداوم و با سرعت مشخص ایجاد می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.